ทฺวิสาขนฺติ กิริยองฺคสงฺขาตา ทฺเว สาขา เอตสฺสาติ ทฺวิสาขํฯ เอนํ ตรุํ โย ชานาตีติ โย วุตฺโต ภิกฺขุ วุตฺตสรูปสาธารณสตฺตรสลกฺขณราสิวินิจฺฉยสงฺขาตตรุํ ชานาติฯ โสติ โส ภิกฺขุฯ ปญฺญตฺตินฺติ วินยปิฏกํฯ อเสสโตติ สพฺพโสฯ

[3124] อิติ เอวํ มธุรปทตฺถํ อนากุลํ ปรมํ อุตฺตมํ อิมํ วินิจฺฉยํ โย ปฐติ วาจุคฺคตํ กโรนฺโต ปริยาปุณาติ, ครุสนฺติเก สาธุกํ สุณาติ, ปริปุจฺฉเต จ อตฺถํ ปริปุจฺฉติ จ, โส ภิกฺขุ วินย วินิจฺฉเย อุปาลิสโม ภวติ วินยธรานํ เอตทคฺคฏฺฐาเน นิกฺขิตฺเตน อุปาลิมหาเถเรน สทิโส ภวตีติ โยชนาฯ

อิติ วินยตฺถสารสนฺทีปนิยา วินยวินิจฺฉยวณฺณนาย

ปกิณฺณกวินิจฺฉยกถาวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

กมฺมฏฺฐานวิภาวนาวิธานกถาวณฺณนา

[3125] ‘‘อาทิมฺหิ สีลํ ทสฺเสยฺยฯ

มชฺเฌ มคฺคํ วิภาวเย;

ปริโยสาเน จ นิพฺพานํ;

เอสา กถิกสณฺฐิตี’’ติฯ (ที. นิ. อฏฺฐ. 1.190; ม. นิ. อฏฺฐ. 1.291; อ. นิ. อฏฺฐ. 2.3.64) –